Museum Het Leids Wevershuis is gevestigd in een van de laatst overgebleven arbeidershuisjes van de weefindustrie, die tussen 1550 en 1950 in Leiden floreerde. Met wisselende exposities geeft dit museum een idee van de barre omstandigheden van bewoners in de armere wijken van toen.
Zelden was ik zo door een locatie gegrepen als bij mijn voorbereidend bezoek voor de expositie van 2024. Het licht dat over de hanenbalken van de zolder streek. De verkleuringen in het hout, krassen, slijtplekken en andere nog zichtbare herinneringen. In de winter moet het er hebben gevroren. Je kon het bijna aanraken, die ontberingen, het harde leven waaraan Leiden een deel van zijn bloei te danken heeft. Het was alsof ik dwars door de tijd kon kijken.
Tot mijn verrassing bleek er een lijst met vroegere bewoners te bestaan. Linnenwevers, kettingscheerders, turfdragers, meubelmakers. Met hun gezinnen woonden ze daar.
In deze expositie probeer ik met het installeren van werk in alle ruimtes de herinnering aan het verleden te versterken in een spel van licht en schaduw. Middelpunt is de installatie waarin ik de namen van enkele van de bewoners en hun ambacht heb verwerkt op stroken doorschijnend textiel. Hoe ze wapperen op de luchtstromen... een verbeelding van de tijd die is verstreken, de wind die heeft gewaaid, de geest die is bewaard.